ÖĞRETMEN

Öğretmen, dolambaçlı yollarda ve uçsuz bucaksız ummanda ne aradığımızı bilmeden hatta kendimizi ararken bize kılavuz olup yol gösteren yelkenlerimizi şişirip hedefimize varmamızı sağlayan insan mühendisidir.

         Öğretmen, dolambaçlı yollarda ve uçsuz bucaksız ummanda ne aradığımızı bilmeden hatta kendimizi ararken bize kılavuz olup yol gösteren yelkenlerimizi şişirip hedefimize varmamızı sağlayan insan mühendisidir.         O, becerilerimizi, yeteneklerimizi ortaya çıkararak; hayata tutunmamızı sağlayan büyük ustadır. Yaşadığımız her soruna doğru çözümler bulmak için başvurduğumuz anadır, babadır, kardeştir, hesapsız kitapsız en değerli dosttur. Yüreğindeki has bahçesinde gülleri tarumar olsa da yüreği dertler otağı olsa da ona bakan onun yüreğindeki güllerin ne kadar taze olduğunu ve gönlünün dertlerden azade olduğunu düşünür. Çünkü, onun memleket kadar büyük yüreği vardır. Onun öncellediği hiçbir zaman kendisi değildir. Öğretmen, her zaman memleketini ve memleketinin geleceği olan Yusuf yüzlü, Kürşad yürekli o has evlatları düşünür. Ondadır ki öğretmen memleket kokar.             Tabiki konu öğretmen olunca üzerine destanlar yazılır. Ancak, ben 24 Kasım Öğretmenler Gününü"nü vesile kılarak üzerimizde büyük emekleri olan öğretmenlerimizi kısaca anmak istedim.         Bu arada şiirler, duyguların en yoğun olduğu yazılar olduğundan öğretmen konulu şiirimi sizinle paylaşarak yazıma son vermek istiyorum.    Ben, bir meleğim,  Uç deseniz uçamam, kanatlarım yok; Ama ben bir meleğim. Ne iş mi yaparım? Kapkaranlık gecelere dolunay olurum. Korkmasın diye o güzel çocuklar.  Güneş girememiş ormanlara güneş olurum. Ağaçlar boy versin, büyüsün, dünyaya nefes olsun diye. Yufkadır yüreğim, suludur gözlerim. Nerede susuz kalmış, sararmış bir ağaç görsem hüzünlenir bulut gözlerim.  Gözyaşlarımla ona âb-ı hayat olurum.  Ayak basılmamış, kıraç toprakları işlemek bir başka kutsal görevim. En güzel yerli tohumları saçarım.  Gübresini, suyunu katiyen eksik etmem.  Bazen seher yeli olur, başakların o güzel saçlarını bir anne şefkati ve merhametiyle okşar, onları vakurlu, ağırbaşlı yetiştiririm. Ben var ya ben!  Kıymet bilenim az olsa da!.. Ben var ya ben; çölleşmiş zihinlere vaha olurum. Ben, bir meleğim,  Şimdi tanıdınız mı? Evet, ben yüce Mevlâ'nın yeryüzündeki meleği,  Minik ve bir keklik gibi ürkek yüreklerde en nadide umut gülleri yetiştiren ölümsüz bahçıvan. Ben, bir meleğim, Çünkü, Ben, ben bir öğretmenim. Seyit TOK