SEVMEYELİM Mİ?

Tabii ki sevelim. Sevmeyelim de taşa mı dönelim? Sevgiden daha güçlü bir duygu tanıdınız mı? Çevresinde en çok sevilenler duygularını sevgi kaynağından besleyenler değil midir? O zaman öncelikle kimi, neyi veya neleri, nasıl sevelim diye bir soru zihnimizi işgal etmelidir. İnsan öncelikle kendisini sevmelidir. Bu arada şunu belirtmeliğim ki, ‘’kendini sevmek’’ sözcüğü bazıları için çok itici gelebilir. Çünkü kendini sevmek ve egoistlik kelimeleri çoğu zaman anlamları itibarıyla birbirine karıştırılır. Bence kendini sevmek, öncelikle kendi varlığını, duruşunu şuurlu bir şekilde kabul etmektir. Bir nevi aynaya bakıp kendine çeki düzen vermek ve haddini bilmektir. Oysaki egoistlik duygusunu benliklerinde taşıyanlar benzersiz olduklarına inanırlar. Kurmuş oldukları ben merkezli dünyalarında kimseyi sevmezler, başka insanları görmezler, başkalarının başarıları hakkında konuşmaya gelemezler, bir tek kendileri iyidir. Başkalarının karakteri üzerinde tepinmekten büyük zevk alırlar. Kendilerini her zaman her şeyin daha iyisine layık görürler. Egoizmin bataklığına saplananlar, zamanın hiçbir devrinde çevresinde bulunanlar tarafından sevilmemiştir. Yani kendimizi sevelim; ancak egoist olmayalım. Bir diğeri ise insanın büyük dünyası olan aile karşı duyulan sevgi olmalıdır. Hayattaki en büyük dayanağımız, teselli ve mutluluk kaynağımız ailemizdir. Ailemizin varlığı bizi hayattaki hırçın dalgalarla mücadelede güçlü kılar. Ancak, Güçlü insanlar hayatta büyük işler başarır. Komşularımızı sevmeliyiz, komşularımız sevinçlerimizi, hüzünlerimizi, sıkıntılarımızı paylaştığımız kişilerdir. Şimdilerde herkes şehirleşmenin, site ve apartmanlaşmanın mahalle ve komşuluk kültürünü öldürdüğünden söz etmektedir. Aslında tek suçlu, ziyaret kültürünü unutan insanlardır. Komşu ziyaretleri sıkça yapılmalı, böylelikle kimin, ne hali ne sıkıntısı var ise bilinmeli ve paylaşılmalıdır. Paylaşmak hayatta bir olmayı, diri olmayı sağlar hayat paylaşılınca daha da güzelleşir. İşimizi sevmeliyiz, Aklı başında olan herkes işini sevmeyi seçer. Ya sevdiğimiz işi yapacağız ya da yaptığınız işi seveceğiz. Zamanımızın çoğu işimizde geçtiğinden işini sevenler hayatta daha huzurlu ve mutlu olurlar. Bu da kişiye yaşam hevesinin yanında başarıyı da getirir. Yaptığımız işlerde ve insanlarla kurduğumuz ilişkilerde sevgiyi anahtar yapmalıyız. Sevelim; ancak sevmek zor iştir. Aslında güzel olan da zoru başarmak değil midir? Hayatın bütün renklerini, uçan kuşu, börtü böceği, sana selam vermeden geçen adamı, sen hayatta olmasan da sensiz dönecek olan bu dünyayı… Kısaca, yaratılanı yaratandan ötürü seveceğiz. Sevgi yağmurlarına yüreklerimizi açalım. Sevgi yağmurlarıyla beslenen yüreklerde her mevsimin en güzel, en nadide çiçekleri filiz verir, boy verir. Yazıma her çağda, her derde ve her acıya merhem olacak bir dua ile son vermek istiyorum, Yüce Mevlam, susuz kalmış, çoraklaşmış bütün yüreklere sevgi yağmurlarını yağdırsın!