Hayatın, insanoğluna eşit davranmadığını ve fırsatları da eşit sunmadığını hepimiz biliriz. Gerçi hayat, insanoğluna eşit davransa, fırsatları eşit de sunmuş olsa, insanların ne davranışları ne de başarıları aynı düzeyde olmayacaktır. Bu konuda sanırım herkes hemfikirdir. Dünyayı titreten nice azametli kralların çocukları önlerine serilen bütün imkânlara rağmen zayıf karakterli ve çok korkak, imkânsızlıklar içerisinde yaşayan bir kölenin, bir çobanın veya bir çiftçinin oğlunun çok sağlam karakterli ve çok cesur olabileceğini tarihin tozlu sayfalarından tarihe yolculuk yaptığımızda şahit oluyoruz. Burada tabii ki tarihi olayları anlatma niyetinde değilim. Amacım, anlatmak istediğim konunun daha iyi anlaşılmasıdır. Yani korkak, pısırık bir karaktere sahip olmak veya güçlü bir karaktere ve cesaretli bir yüreğe sahip olmak ne anne babadan ne de hayatın size sundukları ile ilgilidir. Eğer öyle olsa idi aynı imkânlara sahip cesur aynı anne ve babadan olan bütün çocukların cesur yürekli aynı imkânlara sahip ve korkar anne ve babadan olan çocukların da korkak olması gerekmez miydi? Aslında bütün mesele, insanın hayat mücadelesinde korkak veya cesaretli olması neleri ne kadar kaybetmeyi göze aldığıyla ilgili değil midir? - Hiçbir makamın ve gücün eğmeğe gücü yetmediği deli yürekler - Korkularını imanlarına boğduranlar - Dünya malının büyüsüne kapılmayanlar - Korkaklar her gün; cesurlar bir gün ölür ilkesini kendine ülkü edinebilenler - İnandığı dava uğruna gök kubbeyi çadır, güneşi bayrak yapanlar ve yine iman ettiği dava uğruna gemileri yakanlardan daha cesaretli kim olabilir? Gölgesinden korkanlar güneş yüzü görebilir mi? Korkularıyla gecesini, gündüzünü döndürenlerin hiçbir zaman güneşi doğmayacaktır. Cesaret ise kişiye hayat veren güneştir, umuttur, netice almaya götüren en önemli unsurdur. Bu düşüncemi güzel bir kıssa ile daha da anlaşılır hale getirmek istiyorum. Bir bilge, bir göletin başında oturmaktadır. Susuzluktan kırılan bir köpeğin devamlı olarak gölete kadar gelip, tam su içecekken kaçması dikkatini çeker. Dikkatle izler olayı. Köpek susamıştır ama gölete geldiğinde sudaki yansımasını görüp korkmaktadır. Bu yüzden de suyu içmeden kaçmaktadır. Sonunda köpek susuzluğa dayanamayıp kendini gölete atar ve kendi yansımasını görmediği için suyu içer.O anda bilge şöyle düşünür: -Bir insanın istekleri ile arasındaki e büyük engel korkulardır. Korkularımızı yendiğimizde hedeflerimize daha kolay ulaşırız. Hayatta hiç kimseden korkmamanın formülünü şimdi sizinle paylaşmak istiyorum. Çok korktuğunuz, çekindiğiniz kişiyi bir an olsun tarlaya, bostana dikilen korkuluk olarak tahayyül edin ve aynada gördüğünüz kişiye, korkuluktan korkanlar yalnızca kargalardır diye nasihat verin. Yüreğinizde hissedeceğiniz huzurla karışık cesarete siz de inanamayacaksınız. Korkularımızdan, günahlarımızdan kurtulur gibi kurtulmalıyız. Unutmayalım ki, tarihin hiçbir devrinde korkakların fethettiği veya koruyabildiği kale yoktur. Çağlar boyu cesurun bakışı, korkağın kılıcından keskin olmuştur. Cesur olun!.. Seyit TOK